آمارها نشان می‌دهند که از هر ۵ نفر یک نفر در استخر ادرار می‌کند. ولی تنها نتیجه این کار بی‌ادبانه، آبروریزی در صورت لو رفتن نیست. ادرار کردن در استخر، حتی در مقادیر بسیار کم نیز منجر به تولید مواد شیمیایی سمی در آب می‌شود. ارنست بلچلی، مهندش شیمی در دانشگاه پردو توضیح می‌دهد: «همیشه در ذهن مردم این تصور وجود دارد که ادرار کردن در استخر به دلیل کلر زدن و تصفیه مداوم آب مشکلی ایجاد نمی‌کند، در حالی که این موضوع درست نیست». وظیفه کلر در استخر کشتن باکتری‌ها است و کاری به دیگر مشکلات بدن ندارد. در حقیقت این این ماده به راحتی با با اسید اوریک موجود در ادرار (یک ماده شیمیایی شامل نیتروژن که اسم انگلیسی ادرار از نام آن گرفته شده است) واکنش می‌دهد. از جمله ترکیبات منتج شده آن، سیانوکلراید و تری‌کلروآمین هستند که بالقوه خطرناکند و در آب تمام استخرهایی که بلچر در ده سال گذشته نمونه‌برداری کرده، یافت شده‌اند. تازه‌ترین تحقیق او که نتیجه‌اش در ژورنال Environmental Sience &Technology منتشر شده است، نشان می‌دهد که ۹۳ درصد اسید اوریک مورد استفاده در تولید این ترکیبات از ادرار انسان می‌آید (عرق هم دربردارنده اسید اوریک است). آن‌چه این یافته را حائز اهمیت می‌کند، این است.......