ین ماشین‌های متصل به اینترنت اطلاعات کارت‌های اعتباری و پرداخت‌های موبایل را پردازش نموده و براساس این اطلاعات رفتار مشتری را مورد تحلیل و ارزیابی قرار می‌دهند. اپراتورهای این ماشین‌ها نیز با استفاده از این اطلاعات در خواهند یافت که چه زمانی دستگاه را پر کرده و چه میزان نوشابه در این دستگاه‌ها قرار دهند. به علاوه کاربران این دستگاه‌ها می‌توانند با استفاده از نمایشگرهای تعبیه شده روی آنها نوشابه دلخواهشان را بسازند و به لطف اطلاعات گردآوری شده، شرکت در می‌یابد که چه نوع نوشابه‌‌ای طرفداران بیشتری دارد و اطلاعات به نمایش درآمده روی آنها را بر همین اساس بهینه سازی می کند.

این کمپانی از سال ۲۰۱۰ میلادی سیستم‌های تشخیص هویت خود را در داخل دستگاه‌های فروش نوشابه قرار داده است و از طرف دیگر شاید ۱۶ میلیون ID به نظرتان زیاد بیاید اما این میزان با در نظر گرفتن بازه زمانی سه ساله از زمان نصب این سیستم‌ها بسیار اندک به نظر می‌رسد.

مدیران این کمپانی آمریکایی تاکنون به درخواست‌های مطرح شده از سوی رسانه‌ها برای گفتگو در این رابطه روی خوش نشان نداده‌اند اما بنابر پیش‌بینی‌های صورت گرفته، نگهداری این تعداد آدرس احتمالا با در نظر داشتن اهداف بزرگ‌تری در فضای آنلاین صورت می‌گیرد.

در حال حاضر کلیه کارت‌های شبکه دارای این مکانیزم تشخیصی هستند که از آن تحت عنوان آدرس کنترل دسترسی رسانه‌ای یا MAC یاد می‌شود. جالب است بدانید که این اطلاعات جدای از آدرس‌های IP تخصیص داده شده توسط ارائه دهندگان خدمات اینترنتی هستند: تفاوت این دو هم آن است که آدرس MAC یک ابزار در هر شبکه‌ای یکسان خواهد بود و فرقی ندارد که آدرس IP سیستم شما چه باشد.

به طور مثال اگر از لپ‌تاپ، تبلت یا گوشی خود در شبکه   بیسیم خانگی‌تان استفاده نمایید و سپس آن را در محل دیگری مثلا یک کافی‌شاپ به اینترنت متصل نمایید آدرس MAC شما یکی خواهد بود.

این رقم برای شرکتی مانند Cisco که به طور سالیانه میلیون‌ها ابزار شبکه را به فروش می‌رساند چندان هم زیاد نیست با این حال برای شرکت‌هایی نظیر کوکاکولا احتمالا بیشتر از اطلاعات مورد نیازشان خواهد بود.